யாரெல்லாம் அவமானங்களுக்குத் தயாராகிவிடுகிறார்களோ அவர்கள் காதலுக்குத் தயாராகிவிடுகிறார்கள். அவமானங்களைத் தாங்கமுடிகிறவர்களால்தான் ஒரு காதலைத் தாங்க முடியும். தாங்க முடியாதவர்கள் சுய அழிவின் பாதையில் தண்டவாளங்கள்மேல் நடந்து செல்கிறார்கள். ஒரு அன்பு மலரும்போதே அதில் நிராகரிப்பின் அவமானங்கள் நறுமணம்போல பரவியிருக்கிறது. அன்பின் கரங்களைப்போல அவமதிக்கும் கரங்கள் வேறில்லை. அன்பின் கதைகளையும் அவமானத்தின் கதைகளையும் மனுஷ்ய புத்திரன் போல யாரும் கூச்சமற்றுச் சொல்வதில்லை.